قطعا شما هم وقتی به یک جاده پر از گل‌و‌لای یا سنگلاخی و ناهموارِ طولانی می‌رسید، اولین چیزی که می‌گویید یک آهِ پر از افسوس است! چرا که دقیقا مثل یک کابوس، دلهره‌آور است. البته ماشین‌تان هم پس از عبور از چنین مسیری حال جالبی نخواهد داشت. اما این مسیرها برای آفرود سواران حکم یک ضیافت جذاب را دارند. در واقع هرچه جاده ناهموارتر باشد، مسیر هم دلنشین‌تر است. برای آفرود سواران هیچ جاده‌ای از جاده‌‌ی دیگر بهتر نیست و غیر ممکن وجود ندارد.
این روزها آفرود به عنوان یک ورزش شناخته می‌شود. ورزشی پرُ تنش و هیجان انگیز که هزینه بالایی هم دارد. برخلاف تصور خیلی از مردم آفرود سواری ترسناک نیست و میتواند یک تجربه شیرین و فراموش نشدنی باشد، زیرا در مکان‌هایی رانندگی میکنید که اکثر مردم رفتن به آن را غیرممکن می‌دانند. آفرود سواری حالا بخش بزرگی از جامعه‌ی ماشین بازان را درگیر خود کرده و برای عده‌ای حتی جدایی از آن ناراحت‌کننده است. آفرودسواران می‌دانند رانندگی در مسیرهای سخت و پر ریسک میتواند به عنوان یک مُسکِن شادی‌آور عمل کند!
آفرود «Off-Road» چیست؟
آفرود اصطلاحی است که برای توصیف رانندگی در زمین‌های آسفالت نشده به‌کار می‌رود. این سطوح میتواند هر چیزی به غیر از یک روسازی صاف و معمولی باشد. رانندگی خارج از جاده یا آفرود میتواند اشکال مختلفی داشته باشد. از مزارع، باتلاق‌های گل آلود و بستر رودخانه‌ها گرفته تا سواحل ماسه‌ای، تپه‌های شنی، دامنه‌ی کوه و دشت‌ها، صخره‌های سنگی و حتی جاده‌هایی که به نوعی از بین رفته‌اند یا آسفالت نشده اند، نیز ماجراجویی پُر آدرنالینی برای آفرود سواران به حساب می‌آید. رانندگی در آفرود نیازمند شرایطی از جمله ماشین با توان فنی مناسب، قدرت تمرکز و تصمیم گیری منطقی و دانش فنی می‌باشد. البته لازمه‌ی اصلی و اولیه آفرودبازی، خودروی دو دیفرانسیل است.
زمینِ طبیعی و دست نخورده، ناهموار است و مشخصا میتواند غیرقابل پیش‌بینی نیز باشد، بنابراین داشتن تجهیزات مناسب برای آفرود بسیار مهم است. ماشین‌های آفرود ویژگی‌های خاص خودشان را دارند و آفرود سواری بدون ماشین مجهز و متناسب با جاده آسیب زننده است و اینکه اصلا انجام نشود خیلی بهتر است! کامیون‌ها، ماشین‌های نیمه شاسی و شاسی بلند و سایر وسایل نقلیه سواری مختص آفرود به بهترین وجه عملکرد خود را در مسیرهای ناهموار نشان می‌دهند.
قانون اصلی آفرود
احتمال گیر افتادن در خارج از جاده طبیعتا بسیار زیاد است. مهم نیست چقدر آماده هستید یا چند بار در یک‌منطقه رانندگی کرده‌اید، همیشه یک اتفاق غیرمنتظره میتواند رخ دهد. این موضوع ما را به قانون اصلی آفرود می‌رساند: هرگز تنها نرو! شما هرگز نمی‌دانید چه زمانی به کسی نیاز دارید تا شما را نجات دهد.
انواع آفرود
همان‌طور که گفتیم آفرود سواری شامل مسیرهای متفاوت و هیجان‌انگیزی می‌شود. یک آفرود دیوانه‌وار ممکن است شما را در یک باتلاق پر از گل‌و‌لای درگیر کند یا مجبور باشید در بین صخره‌های سنگی سفت و سخت بخزید! بسته به نوع آفرودی که برای سفر انتخاب میکنید، نوع وسیله نقلیه و متعلقات خودرو نیز میتواند متفاوت باشد. به عنوان مثال، لاستیک‌هایی که برای رانندگی روی تپه‌های شنی شیب‌دار استفاده میکنید، احتمالاً برای عبور از تخته سنگ‌ها به اندازه کافی عالی نیستند. حالا با هم نگاهی به انواع آفرود می‌اندازیم؛
- صخره زنی
- تپه نوردی
- لجن زنی
- رانندگی در ساحل
- رانندگی در برف و کوهستان
- خط سبز
وقتی تصمیم می‌گیرید که از جاده خارج شوید و با آغوش باز به استقبال هیجان بروید، دست‌تان در انتخاب باز است. از دشت و جنگل سرسبز گرفته تا تماشای ستارگان زیبایِ شب هنگامِ بیابان خشک و بی‌روح؛ با هم‌تایر همراه باشید تا با هم نگاهی به مکان‌های مختلف مستعد آفرود سواری بیاندازیم. البته مطالب این مقاله به هیچ‌وجه تمام چیزی نیست که هنگام برخورد با مسیر باید بدانید. فراموش نکنید که احترام به طبیعت در وهله اول، مهم‌ترین عنصر یک ماجراجویی هیجان انگیزِ خارج از جاده، توام با ایمنی و آمادگی کامل است.
صخره زنی
یکی از چالش برانگیزترین و سخت‌ترین اَشکال آفرود، صخره زنی یا رانندگی بر روی صخره‌ها است؛ صخره‌های کوچک و بزرگ، تخته سنگ‌ها و حتی دامنه کوه همه شامل این دسته می‌شوند. صخره‌زنی مستلزم دقت، برنامه ریزی، مهارت و صبر از سمت راننده، و توان فنی و قدرتی بالا از سوی خودرو است. آگاهی داشتن از زوایای خودرو در صخره زنی بسیار حیاتی است. برای هر سنگی که با آن روبرو می‌شوید، باید بتوانید محاسبه کنید که آیا خودرو شما میتواند از آن عبور کند یا خیر.
یک آفرود اصولی شامل انتخاب مسیر یا برنامه ریزی برای مسیری است که قرار است به آنجا بروید. که این مرحله باید قبل از شروع رانندگی انجام شود. این سطح از پیش اندیشی به ویژه برای صخره زنی بسیار مهم است، زیرا باید مطمئن شوید که مسیر انتخابی شما توسط ماشین شما قابل مدیریت است. گاهی اوقات ممکن است مجبور باشید از خط اصلی خارج شوید و از مسیر دیگری عبور کنید تا ایده بهتری برای عبور پیدا کنید. برخی از آفرود بازها نیز از نقطه‌نظر همراهان استفاده می‌کنند، به این صورت که از خودرو خارج شده و راننده را برای عبور از سنگ‌ها راهنمایی می‌کند.
کلید طلایی خزیدن ماهرانه بین صخره‌ها، سرعتی است که با آن به آرامی از روی صخره‌ها عبور میکنید. به عبارتی به‌جای رانندگی عینا باید بِخزید. رانندگان باتجربه توصیه می‌کنند با سرعت بیش از 5 کیلومتر بر ساعت صخره نوردی نکنید. بر خلاف گل‌و‌لای، رانندگی با سرعت بالا روی سطح سنگ‌ها میتواند شما را گرفتار کند یا به ماشین شما آسیب برساند. هنگام خزیدن بین صخره‌ها، باید دقیقا بدانید که لاستیک‌هایتان کجا قرار می‌گیرند.
وقتی در حال صخره نوردی هستید، روبه‌رو شدن با برخی اتفاقات غیر قابل اجتناب است. اولا، سنگ‌ها ممکن است تیز و دندانه‌دار باشند. دیواره‌های جانبی یا فاق لاستیک‌های شما ضعیف ترین قسمت تایر هستند، بنابراین باید دقیقا بدانید که لاستیک کجا قرار می‌گیرد تا از سوراخ شدن آنها جلوگیری کنید. دوما، اگر خیلی سریع حرکت کنید، تکان‌‌های شدید خودروی شما در حین حرکت روی صخره‌ها میتواند باعث واژگونی ماشین شما شود. همچنین همیشه این احتمال وجود دارد که به کف وسیله نقلیه شما آسیب برسانند.
تپه زنی
تپه زنی در اصل به معنای هدایت وسیله نقلیه به‌روی تپه‌های نرم و شنی است. از لحاظ فنی، هنر تپه نوردی ترکیبی از رانندگی در گل‌و‌لای و صخره زنی است. تپه نوردی یک تفریح توریستی بسیار محبوب در بخش‌هایی از عربستان سعودی و امارات متحده عربی به شمار می‌رود. سرزمین هایی که تپه‌های شنی در آن فراوان هستند و تورهای کویر نوردی و آفرودی از جاذبه‌های اصلی این مناطق است، البته در بسیاری از مکان‌ها آفرود، به دلیل اینکه تهدیدی برای طبیعت منطقه تلقی می‌شود، ممنوع و غیرقانونی است.
هنگام بالا رفتن از تپه‌های شنی، مانند هر ناهمواری دیگری، دانستن زوایای خودرو مهم است. اگر زاویه ورود ماشین خود را نمی‌دانید، ممکن است ابتدا سپر را در شن و ماسه درگیر کنید. اگر زاویه خروج خودروی خود را نمی دانید، ممکن است در بالای تپه گیر کنید. در بخش بعدی مقاله با زوایای اصلی ماشین آشنا می‌شویم. این زوایا در هنگام برخورد با تپه‌های شنی نقش برجسته‌ای دارند. مانند هر تپه، شما باید به اندازه کافی سریع حرکت کنید تا بدون توقف به نوک تپه برسید.
اگر شروع به کاهش سرعت کنید، باید یا از آن تپه عقب نشینی کنید یا یک قوس یا نیم دایره بزرگ ایجاد کنید تا بچرخید. چرخیدن روی هر تپه‌ای بسیار خطرناک است، زیرا در معرض خطر واژگونی بیشتری هستید. خودروهای آفرود به گونه‌ای طراحی شده‌اند که وقتی مستقیما به سمت سربالایی یا سرازیری حرکت کنند، کمتر در معرض خطر واژگونی قرار دارند. وقتی به پهلو یا در یک زاویه قرار می‌گیرند، بیشتر احتمال دارد که چپه شوند.
لاستیک‌های پهن‌تر و فاق بلند برای تپه‌های شنی عملکرد بهتری دارند. به نحوه عملکرد پوتین زمستانی فکر کنید؛ کفه کفش پهن آن وزن شما را در سطح بیشتری پخش می‌کند و باعث می‌شود که سطح مقطع بیشتری ایجاد شود و کمتر داخل برف فرو بروید. همین اصل در مورد لاستیک‌های پهن نیز صادق است. هرچه لاستیک پهن‌تر باشد، کمتر در جایی که رانندگی میکنید فرو خواهید رفت. در کل، وسایل نقلیه تفریحی ویژه‌ای که برای رانندگی بر روی شن و ماسه طراحی شده اند، معمولاً تایرهای پهن‌تری برای این منظور دارند. علاوه بر این، کاهش فشار باد تایر نیز میتواند به لاستیک‌های شما سطح مقطع بیشتری بدهد.
اینجا بخوانید: هر آنچه که باید درباره فاق لاستیک بدانید!
برای تپه نوردی در کویر نباید از لاستیک آج درشت استفاده کنید؛ این نوع آج‌ها باعث کندن شن‌ها و فرو رفتن بیشتر تایر به داخل زمین می‌شود. اگر ماشین شما در کویر گیر افتاد از گاز دادن زیاد پرهیز کنید. این کار سبب غرق شدن بیشتر در شن و ماسه می‌شود. بهتر است در این زمان فشار باد لاستیک‌ها را کمتر کنید و از دیگر خودرو‌ها برای بکسل کردن درخواست کمک کنید.
لجن زنی
لجن زنی نوعی از آفرود است که تمرکز آن بر کثیف شدن است. لجن زنی به این دلیل دشوار و پیچیده است که شما هیچوقت نمی‌دانید چه چیزی در زیر گِل پنهان شده است. سنگ‌ها، تنه درختان، هر چیزی که بتوانید تصور کنید در آن زیر وجود دارد. آفرود سواری در لجن آنقدر محبوب است که حتی مسابقات گِل زنی نیز برگزار می‌شود.
سازمان‌هایی مانند سازمان ملی گِل‌سواری، انجمن گل‌سواری آمریکا و سازمان مسابقات قهرمانی گل‌نوردی، این مسابقات را در سراسر ایالات متحده از دهه 1970 برگزار کرده‌اند. هدف از لجن زنی این است که چطور می‌توانید خود را از درون چاله‌های متعدد پر از گل‌و‌لای نجات دهید یا با چه سرعتی می‌توانید تمام طول گودال را رانندگی کنید.
این نوع آفرود به حفظ و کنترل سرعت شما روی ماشین بستگی دارد؛ شما باید به اندازه کافی سریع برانید تا بدون توقف یا گیرکردن از چالهها عبور کنید، به‌طور همزمان باید به اندازه کافی آهسته جلو بروید تا بتوانید موانع پنهان زیر گل را هم پشت سر بگذارید. اگر حین حرکت متوقف شوید، حرکت دوباره در گل و لای بسیار دشوار است، زیرا به سختی می‌توانید روی چنین سطح لغزنده‌ای مجددا حرکت کنید.
مهم‌ترین نکته در لجن زنی، حفظ سرعت ثابت در کل مسیر است. سرعت شما در هنگام لجن زنی به نوع مسیری که در آن هستید و ماشین شما بستگی دارد. نکته‌ی بعدی ارزیابی زمین و تصمیم گیری منطقی در ناهمواری‌ها است. تقریباً با هر لاستیکی می‌توانید به گل‌و‌لای بروید، بهترین لاستیک برای این کار تایرهای با آج درشت و عمیق هستند. اگر بی تجربه باشید، ممکن است با گاز دادن و درجا چرخیدن تایرها خود را عمیق‌تر در گل و لای فرو ببرید.
لاستیک‌های گِل ولای دارای آج‌های بسیار درشتی هستند که کاملا به زمین می‌چسبند، با فضای گسترده‌تر و عمیق‌تر بین هر دندانه اجازه پیشروی هرچه بهتری را به خودرو می‌دهد. این چیدمان از گیرکردن گل و لای در بین آج‌ها جلوگیری می‌کند و کمک می‌کند تا کشش و چسندگی به نحو احسن حفظ شود. قطعا تحت تاثیر قراردادن دوستان‌تان با یک دریفت 360 درجه رویایی روی گل‌و‌لای بسیار لذت‌بخش است ، اما وقتی حرکت نهایی شما به یک درخت بلوط و برخورد دردناک ختم می‌شود، دوستان‌تان فراموش می‌کنند که چطور تحت تأثیر قرار بگیرند.
آفرود خط سبز
خط سبز معمولا ملایم ترین و ساده‌ترین نوع آفرود است. خط سبز شامل رانندگی در هر مکانی بدون جاده آسفالت است؛ معمولا مسیرهای جنگلی، جاده‌های از بین رفته یا حتی حومه شهر را شامل می‌شود. اصطلاح خط سبز برگرفته از این واقعیت است که مسیری که در آن قدم می‌گذارید، دارای پوشش گیاهی طبیعی فوق‌العاده است. بسیاری از آفرود بازان از مسیر سبز به دلیل سبک ماجراجویی و مناظر چشم‌گیر مسیر لذت می‌برند و بدون اینکه آسیب زیادی به ماشین خود وارد کنند، ترشح آدرنالین خود را تحت تاثیر قرار می‌دهند.
خط سبز به دلیل احتمال آسیب به طبیعت همیشه مورد بحث بوده است. اگر آفرودر مراعات و مراقبت نکند، میتواند به پوشش گیاهی منطقه آسیب بزند، مسیرهای اختصاصی برای اسب‌سواری و دوچرخه‌سواری را خراب کند، زمین را دچار فرسایش کند و حیات وحش را بترساند یا به آنها آسیب برساند. به این دلایل، دانستن قوانین آفرود و همچنین احترام به منابع طبیعی بسیار مهم است. شما به‌عنوان یک آفرودباز می‌توانید با رانندگی حساب شده و دقیق، تاثیرات منفی خود به روی طبیعت را به حداقل برسانید.
اکثر علاقه‌مندان به آفرود، مسیر سبز را دوست دارند زیرا معمولا برای لذت بردن از آن نیازی به تغییرات زیاد در وسیله نقلیه خود ندارید. در بیشتر موارد به لاستیک و تجهیزات خاصی نیاز نیست. با این حال، شما همچنان یک ماشین تنومند می‌خواهید، زیرا این احتمال وجود دارد که با صخره‌ها و تپه‌های زیادی روبرو شوید که خودروهای سواری ممکن است نتوانند از آنها عبور کنند. خط سبز برای موتور چهار چرخ و دوچرخه سواران بی‌نظیر است.
حفره‌ها و گودال‌ها، حتی حیوانات وحشی بزرگ‌ترین تهدید در این نوع آفرود به حساب می‌روند. هنگام نزدیک شدن به یک گودال، شما باید به‌صورت مورب از آن عبور کنید، نه مستقیم. به این ترتیب که، یک تایر در همان لحظه داخل چاله می‌افتد، در حالی که سه تایر دیگر روی سطح زمین می‌مانند تا کشش و چسبندگی را حفظ کنند. نزدیک شدن به هر مانعی میتواند به معنی از دست دادن همزمان یک محور از دو محور شما باشد، در این موقعیت است که تجربه و دانش فنی حرف اول را می‌زند. اگر مسیر سبز برایتان خیلی آرام به نظر می‌رسد، می‌توانید صخره زنی، که احتمالاً چالش برانگیزترین نوع آفرود است را تجربه کنید.
رانندگی در ساحل
ساحل نیز یکی از مکان‌هایی است که رانندگان آفرود همیشه از آن استقبال می‌کنند. تلاقی ساحل و دریا و یک موزیک لایت برای هرکسی جذاب است! آنقدر جذاب که بسیاری از آفرودسواران خطر گیر کردن در ساحل نرم را به جان میخرند. برای رانندگی در ساحل باید باد تایرها را بین ۱۵ تا ۲۰ Psi کم کنید. حین ساحل‌نوردی نباید به طور ناگهانی جهت فرمان را تغییر دهید، این کار باعث می‌شود که ماشین در ماسه‌ها گیر کند. اگر ماشین در ماسه گیر کرد نباید زیاد گاز بدهید چرا که شن و ماسه نرم است و ماشین بیشتر فرو می‌رود.
البته از آنجا که شن و ماسه ساحلی، رطوبت را در خود نگه می‌دارد، رانندگی روی آن راحت‌تر از کویرنوردی روی شن‌های خشک صحرا است. ذرات شن و ماسه وقتی خشک هستند به نرمی روي هم می‌غلتند و با فشار اندکی زير تاير خالی می‌شود و راندن خودرو را سخت می‌کند؛ اما رطوبت ساحل باعث فشردگی و سفتی بيشتر ذرات می‌شود و چسبندگی بيش‌تری با لاستيک خودرو پيدا می‌کند. با اين حال، حین گرفتار شدن در شن و ماسه هرگز سعی نکنید با گاز دادن خود را نجات دهید چرا که این کار مثل دست و پا زدن در باتلاق است.
در اصل، کد تقلب اصلی برای رانندگی هوشمندانه روی شن و ماسه کاهش فشار باد تایر است تا سطح مقطع لاستیک‌ها، افزایش یابد و اطمینان حاصل کنید که ثبات حرکتی خود را برای شناور ماندن روی ماسه‌ها حفظ میکنید.
پر استفاده‌ترین لغات آفرود
چهارچرخ متحرک ۴×۴ «4WD»
چهار چرخ متحرک به سیستمی گفته می‌شود که امکان انتقال قدرت و گشتاور به هر 4 چرخ خودرو را ممکن می‌کند. یعنی هم چرخ‌های عقب و هم چرخ‌های جلو قابلیت انتقال نیرو را دارند، وضعیت انتقال نیرو به‌صورت انتخابی توسط راننده انجام می‌شود. این سیستم بدلیل دارا بودن دنده سنگین برای خارج از جاده یا آفرود کارایی دارد که به چهاردسته دائم، موقت، تمام وقت متقارن و خودکار غیر متقارن تقسیم می‌شوند.
قفل دیفرانسیل «Differential Lock»
قفل دیفرانسیل یکی از اصطلاحات رایج خودروهای آفرودی است و تقسیم مساوی نیرو بین هر 4 چرخ ماشین را امکان‌پذیر می‌کند. در اکثر حالت‌های استاندارد ۴×۴، چرخ‌ها با سرعت متفاوتی می‌چرخند تا از زمین‌های سست و ناهموار عبور کنند. وقتی دیفرانسیل قفل می شود، چرخ‌ها همه با یک سرعت حرکت می‌کنند. ابزاری که در آفرودهای پیشرفته و برای رهایی از گیر کردن استفاده می‌شود.
زاویای ورود و خروج
احتمالاً با واژه‌های زاویه حمله و فرار یا زوایای ورود و خروج برخورد کرده‌اید. این زوایا گاهی اوقات نیز با نام زاویه رمپ نیز شناخته می‌شود. حداکثر زاویه شیبی که یک وسیله نقلیه میتواند از آن بالا یا پایین بیاید بدون اینکه هیچ قسمتی از بدنه یا سیستم تعلیق با سطح زمین تماس پیدا کند. به زبان ساده، زاویه‌های حمله و فرار نشان دهنده توانایی خودرو در عبور از موانع بدون برخورد سپرها با آنها می‌باشد.
زوایای ورود و خروج
ماساژ صخره ای
به تلاشی که آفرودر حین برخورد با صخره، بدون رعایت اقدامات ایمنی و فنی انجام می‌دهد، ماساژ صخره‌ای گفته می‌شود. به عبارتی دست‌گرمی قبل از صخره زنی را ماساژ صخره‌ای می‌گویند. این عمل در اصل به راننده کمک می‌کند تا قبل از تلاش برای عبور از یک مانع، بتواند شرایط را بسنجد و در مرحله بعدی مسلط‌تر از مانع عبور کند.
سیستم کنترل کشش «ESP»
این سیستم به کمک سنسور‌های خود لغزش و هرزگردی‌های اضافه هر لاستیک و ناپایداری خودرو آفرودی را شناسایی می‌کند. سیستم کنترل کشش با انجام محاسبات مختلف و با تخمین زدن میزان چرخش اضافه هر کدام چرخ‌ها، از هرزگردی اضافه آنها و عدم تعادل خودرو پیشگیری خواهد کرد. این سیستم جهت بازگرداندن تعادل خودرو و توقف هرزگردی چرخ‌ها از عمل ترمزگیری استفاده می‌کند.
در مسیر نبوغ و خلاقیت به خرج دهید
گاهی اوقات کمی خلاقیت در آفرود لازم است تا ماشین شما از شرایط سخت خارج شود. همچنین کمی خلاقیت باعث جذابیت هرچه بیشتر سفر می‌شود و گاهی اوقات با دستان خودتان می‌توانید مسیر جدیدی خلق کنید. به عنوان مثال، حین خزیدن در صخره‌ها هستید و به سنگ بزرگی برخورد میکنید که برای خودروی وحشی شما بسیار بلند است. شما باید پیاده شوید و یک رمپ بسازید تا شما را بالا بکشد. از سنگ‌ها، کُنده‌ها یا هر چیزی که می‌توانید پیدا کنید برای ایجاد و کاهش زاویه مورد نیاز برای عبور از مانع استفاده کنید. فقط فراموش نکنید که در هنگام پایین آمدن از طرف دیگر، برای زاویه خروج خود نیز فکری بکنید.
مهم‌ترین وسایلی که حین آفرود باید به همراه داشته باشید
هنگام سفر و کمپینگ شما باید مجهز باشید و هر احتمالی از جمله شرایط نامناسب جوی، خرابی ماشین، کسالت اعضای گروه، تمام شدن بنزین و … را در نظر داشته باشید. بنابر این باید همه‌ی جوانب را بسنجید و با تجهیزات کامل پا به جاده بگذارید؛ لوازم و وسایل زیر مهم‌ترین تجهیزاتی هستند که برای آفرود نیاز دارید.
- باک بنزین یا گازوئیل پُر
- مخازن یدکی سوخت و آب «برای رادیاتور»
- طناب یا سیم بکسل محکم
- لاستیک زاپاس
- کمپرسور هوای قابل حمل
- وسایل مسیریابی و ناوبری
- جعبه کمک‌های اولیه
- تلفن همراه و پاوربانک
- جک بالابر
- چراغ قوه یا وسایل روشنایی
- وینچ سوار بر خودرو
- بیل و کلنگ جهت باز کردن مسیر
- رادیوهای دو طرفه یا بی‌سیم برای ارتباط بین شما و همراهان
- کپسول اطفای حریق
کلام آخر
در آفرود هیچ راه و روش مکتوبی وجود ندارد، این تجربه است که حرف اول را می‌زند. در رانندگی خارج از جاده و همچنین زندگی روزمره به طور کلی، هیچ چیز بهتر از دانش عملی نیست. برای هر شرایط غیر منتظره‌ای آماده باشید، نحوه برخورد شما با یک مشکل در آفرود میتواند تمرینی برای مواجهه شما با شرایط سخت در زندگی شخصی باشد. ایمنی و احتیاط را در آفرود حتما رعایت کنید و با دست خالی به دل طبیعت وحشی نزنید. مهم‌تر از همه، هرگز و هرگز تنها به آفرود نروید.
آفرود سواری حرف دل طبیعت را به شما می‌رساند و با یک تجربه دیوانه‌وار می‌توانید اغنای روح خود از طریق رانندگی را تجربه کنید. در عین لذت‌بخش بودن آفرود احترام به طبیعت را هرگز فراموش نکنید. آفرود سواران باتجربه عاشق محیط زیست هستند و هرگز به طبیعت آسیب نمی‌زنند. این روزها آفرود سواران را تخریب کنندگان طبیعت می‌نامند و شما باید الگویی برای احترام به محیط زیست باشید. پیشنهاد ما به شما همراهان هم‌تایر این است که حتما در طول عمرتان یک بار آفرودسواری را تجربه کنید!
